Pomnik cesarzowej Achai - recenzja

Pomnij cesarzowej Achai. 

Andrzej Ziemiański, Pomnik cesarzowej Achai, t.1

Andrzej Ziemiański  – polski pisarz science fiction i fantasy, z zawodu architekt. Jest postacią bardzo tajemniczą i skomplikowaną. W swoich dziełach lubi zmieniać konwencję. Autor ma na swoim koncie wiele wspaniałych powieści i opowiadań. Jego specyficzną twórczą wizytówką jest na pewno trylogia Achaja, która bardzo szybko skradła serca wszystkim miłośnikom fantastyki w Polsce.

Fani Ziemiańskiego musieli czekać na kontynuację jego wspaniałej Achai aż osiem lat, by wreszcie dostać upragnione dzieło. Akcja Pomnika cesarzowej Achai dzieje się w czasach oddalonych o prawie tysiąc lat od trylogii. Głównymi bohaterkami powieści są dwie kobiety. Pierwsza – Kai, która wywodzi się z bogatej rodziny, jest czarownicą. Dziewczyna potrafi przewidywać przyszłe zdarzenia oraz specjalizuje się w przyrządzaniu magicznych mikstur. Druga z bohaterek to Shen. Jest ona córką rybaka, która postanawia zaciągnąć się do armii cesarskiego wojska, które składa się wyłącznie z przedstawicielek płci pięknej. Jest nienauczona dyscypliny ale też zafascynowana działaniami wojennymi. W dodatku Shen świadoma jest swojego gorliwego patriotyzmu, także za sprawą historii kraju oraz opowieści o Achai. Obie bohaterki są sympatyczne i miłe. Ich życie nie jest przygotowane, by spotkać się z prawdziwymi realiami i problemami cesarstwa. Jednak same są bardzo chętne poznania prawdziwego życia więc ruszają w świat, ciekawe tego, co ich spotka.

Akcja powieści toczona jest wielowątkowo. Kobiety się nie znają. Po drodze, na każdą z nich czeka wiele niemiłych niespodzianek. Shen doświadczy czym jest wojskowe podporządkowanie, zapozna się z życiem pod strasznie ścisłym zwierzchnictwem oraz będzie musiała nauczyć się zabijać, by samej przeżyć. Kobieta będzie zmuszona walczyć w obronie cesarstwa, co okaże się dla niej prawdziwym piekłem. Kai zaś wyruszy w morską podróż, która skończy się dla jej załogi niezbyt pozytywnie. W rezultacie trafi na pokład polskiego okrętu podwodnego, prosto między mężnych marynarzy, będących w posiadaniu nowej technologii, z którą czarownica spotka się po raz pierwszy.

Ziemiański znów obrał sobie kobiety na bohaterki swojej powieści. Niejednokrotnie pokazał już, że znakomicie czuje się opisując życie właśnie płci przeciwnej. Wykazuje się dużą wiedzą odnośnie funkcjonowania kobiecego charakteru, co w rezultacie tworzy bardzo realny obraz kobiet na kartach swoich książek. Dialogi jak zwykle pozytywnie zaskakują swoją dynamiką i lekkością ich prowadzenia. Nie da się nudzić przy Ziemiańskim, to jest fakt potwierdzony w stu procentach. Kunszt literacki, który tak znakomicie ujęty był w trylogii teraz ma swoją kontynuację. Jeśli chodzi jednak o samą fabułę, to nie do końca jestem zadowolony. Książka moim zdaniem jest lekko pozbawiona magii, z którą mogłem spotkać się przy okazji Achai. Bohaterki nie są wykreowane tak interesująco, jak to miało miejsce z ich poprzedniczką. Dostajemy do ręki opasłe tomisko, które przekazuje o wiele mniej radości, niż historia cesarzowej Achai. Ja osobiście czekałem na więcej wątków poświęconych samej Achai, gdyż tytuł pierwszego tomu nowej trylogii sam w sobie rozbudzał na to nadzieję. Dzieje się jednak inaczej. Gdyby nie to, że fabuła ma miejsce w tym samym uniwersum i gdyby nowe dzieło nie nosiło miana kontynuacji znakomitej Achai, to myślę, iż książka nie posiadła by takiego rozgłosu.

Podsumowując chciałbym powiedzieć jednoznacznie, co myślę o Pomniku cesarzowej Achai, ale nie potrafię. Szczerze powiedziawszy mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony wszystko zdaje egzamin, z drugiej jednak pozostaje niedosyt i chęć czegoś bardziej zaskakującego. Poczekam  do ostatecznej oceny po zapoznaniu się z całą trylogią, która jest aktualnie w przygotowaniu. Może wtedy uda mi się wysnuć jakiś znaczący wniosek, na razie powiem mimo wszystko, że książka jest po prostu dobra, lecz bez rewelacji. 

Wydawnictwo : Fabryka Słów

Miejsce/rok wydania: Lublin 2012

Ilość stron: 678

Cykl: Pomnik cesarzowej Achai

Moja ocena: 3.5/5