Andrzej Ziemiański (ur. 17
lutego 1960 we Wrocławiu) – polski pisarz science fiction i fantasy, z
zawodu architekt. W roku 1983 ukończył Wydział Architektury Politechniki
Wrocławskiej. W latach 1984–1985 pracował w
Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej, zaś od 1985 do
2005 w Instytucie Budownictwa Rolniczego Wydziału Inżynierii Kształtowania
Środowiska i Geodezji Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Oprócz pisania, prowadzi zajęcia dla studentów z creative writing w Instytucie Dziennikarstwa i
Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. W
Internecie posługuje się pseudonimem GIN.
W nowej odsłonie kontynuacji świata Achai dowiadujemy się, że Wojsko Polskie jednak nie jest pionierem, jeżeli chodzi o dostanie się poza granicę Gór Pierścienia. Okazuje się bowiem, że przed laty dokonał tego pewien podróżnik, który jednak zaginął. Shen, jednak z głównych bohaterek, trafia z deszczu pod rynnę. W sumie bez szczególnego powodu zostaje pojmana i umieszczona w straszliwym więzieniu. Poznaje jednak tak pewną kobietę, z którą przyjdzie jej się zaprzyjaźnić.
W drugim tomie Ziemiański skupia akcje na innych, bardziej politycznych problemach. Polacy mają na oku olbrzymie złoża oleju skalnego, dzięki któremu mogli by stać się potęgą w produkcji paliwa. Problem w tym, że pokłady surowca są własnością Cesarstwa. Polska będzie musiała potargować się o prawa do wydobywania, ale czy będzie łatwo? Na pewno nie, przecież obie potęgi, mimo, że ogromnie potężne, tak naprawdę diametralnie się różnią. Techniczne dzieli ich wysoka przepaść.
Tak, jak przez pierwszy tom udało mi się przebrnąć z ( nie dużym, lecz zawsze... ) zaciekawieniem, to druga odsłona Pomnika Cesarzowej Achai jest dla mnie nieco oporna. Niby czyta się przyjemnie, bo to przecież stary, dobry Ziemiański, niemniej fabuła nie przemawia do mnie tak, jak działo się to przy trylogii o Achai. Książka momentami przynudza, tęsknie za opisami bitw czy walk. Mało miejsca poświęcone jest na brutalność i obraz smutnej realności tamtejszych czasów. Ziemiański nieraz udowodnił, że jest ekspertem w tej dziedzinie, tutaj jednak tego mi brakuje. Na słowo pochwały na pewno zasługują postaci. Każda, którą autor umieszcza w swoim świecie, jest niezwykle interesująca, posiada własny charakter, cechy szczególne. Widać, że nikt nie jest nieprzemyślany, wszystko ma swój cel.
Podsumowując powiem, że książka jednak, z bólem serca, nieco mnie rozczarowała. Pierwszy tom był wielce obiecujący, w drugim akcja nieco się ustatkowała, nie porywa już w takim tempie. Być może jest to przysłowiowa cisza przed burzą, czyli trzecim tomem opowieści.
Wydawnictwo : Fabryka Słów
Miejsce/rok wydania: Lublin 2013
Ilość stron: 704
Cykl: Pomnik cesarzowej Achai
Moja ocena: 3/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz